Veenmol
Veenmol 4e kwartaal 2017
Klaas Spreen
En het was in den beginne............................................ en we schiepen TINCK.
Het zal de leeftijd zijn maar ik weet nooit precies meer wanneer TINCK ontstaan is. Het zal ergens in 1965 of 1966 geweest zijn. Mijn eerste kennismaking stamde uit de tijd dat TINCK nog officieel een jeugdsoos was welke een onderdeel was van de Gereformeerde Kerk in Hoogeveen. Feitelijk een verlengstuk van de jongelingsvereniging.
Toen ik lid was van een jongelingsvereniging knaagde het gevoel van vrij wil¬len zijn, zelf weten wat goed voor je is. Ik bezocht destijds met vrienden TINCK, dat gevestigd was aan de Schutstraat, het pand waar nu Greving en Greving is. Het toenmalige TINCK was een voorloper van het latere 'duistere' TINCK, zoals vele ouders het zagen.
Ik kan me vrij weinig van deze periode herinneren, ja natuurlijk de Kerstbroodmaaltijden en oh ja, we wilden zondags ook wel ergens anders heen dan maar thuis hangen, maar het toenmalige TINCK was niet open op zondag. Daar wisten we wel wat op: via de achterkant met enig gereedschap waren we snel binnen. Beetje kletsen, biljarten en/of tafeltennis en de middag was gauw gevuld. Het waren wat oudere gereformeerde jongeren die TINCK toen leid¬den.
Maar goed om het geheel nog even op te frissen. Op een gegeven moment moest men uit het pand aan de Schutstraat. Men vond een onderkomen in het IJSBAANHOKKIE. Elke zaterdag richting het HOKKIE. Ook daar werd aan cultuurvorming gedaan, zei het nog op bescheiden schaal. Daarvan herinner ik mij ook een geweldige avond met Toon Hermans. Het was wel voor de TV Toon zijn one-man-show werd op televisie uitgezonden. Wat let ons: een aantal oude tele¬visies werden opgescharreld en zie daar, het feest was compleet.
Op een gegeven moment wilden we wel wat anders of moesten eruit, dat weet ik niet zeker meer, en we vertrokken naar het Rode Kruisgebouwtje aan het Kaaplaantje. Zowaar: het begin van het echte TINCK-werk. Elke zaterdag de boel opbouwen. Het spul lag allemaal opgeslagen bij Tjero Zomer, wiens vader nabij het gebouwtje een winkel en opslagruimte had. Drinken, versierspul enzovoort.
Elke zaterdag geluidsapparatuur opgehaald van Jopie Beekamp en Roel Molenaar. Elke zaterdagavond discoavond: entree tegen betaling. Hier zette ik mijn eerste schreden op het DJ-gebied. Ook daar weer de verder bekende activiteiten.
Ik maakte geen deel uit van het bestuur, maar werkte wel elke zaterdag als vrijwilliger in TINCK en met mij meerderen. De ideeën van onder andere mij en Aede Oostra gingen toch iets verder dan je hele jeugdperiode rondhangen in het Rode Kruisgebouwtje...............dus allerlei vreemde ideeën ontsproten zich aan ons beider brein.
We waren toch al ver heen om een schip te kopen en deze om te bouwen tot onze jeugdsoos. Kosten van de boot f 5.000,-. We zagen het helemaal zitten en om de kosten wat te drukken: tegen betaling konden leden dan zomers meevaren op de Friese meren. De verkoper/schipper was bereid dit lumineuze idee tot uitvoer te brengen. Helaas: het toenmalig bestuur van TINCK zag dit niet zo zitten en stemde dit voorstel af.
Het duurde niet zolang of ik zag een advertentie in de Hoogeveensche Courant: te huur pakhuis, oppervlakte 2 x 160 m2, gelegen in het centrum, inlichtingen bij bakker De Vries.
Direct Aede Oostra opgetrommeld en met zijn tweeën gingen we 's avonds nog naar de Kerkstraat waar bakker De Vries zou zijn. En inderdaad, hij had een pakhuis in de verhuur aan de Van Echtenstraat. Wij ons verhaal (ruimte voor de jeugdsociëteit) gedaan en ja hoor, hij wilde het wel aan ons verhuren. Huur o¬geveer f 500,- in de maand. Het pand bekeken en............we sliepen de eerste nachten niet, zoveel ideeën ontsproten aan ons brein. Na een paar dagen heb¬ben we een spoedvergadering laten beleggen met het bestuur van TINCK, bij Aede, op de slaapkamer.
Het bestuur zag wederom niet welk een licht in ons ontstoken was en haakte uiteindelijk af. Met andere woorden: het bestuur trad in zijn totaliteit af. Aede en Harmen Oostra, Roel Hartman en ik vormden toen maar het bestuur en we besloten het pand te gaan huren. Dat was begin l969. Er moest echter veel, heel veel aan verbouwd worden wilde het toch enigszins op een 'disco' lijken. Er deed zich natuurlijk een probleem voor. In onze ogen een klein, in de ogen van onze ouders een groot probleem. Hoe kwamen we aan geld om de verbouwing, de inrichting enzovoort te betalen?
Zo gehaaid als we als Gereformeerde jongelingen waren, konden we alles op de pof aanschaffen. Onze penningmeester van destijds, Roel Molenaar, regelde veel. Maar ook onze ouders werkten hard mee door toch deels garant te willen staan. Goed: veel verbouwen, want er zat alleen maar elektra in het pand, geen water, gas, riolering, verwarming, enzovoort, enzovoort.
Het pand leende zich in onze ogen uitstekend als jeugdsoos: begane grond en een verdieping, elk 160 m2. Daar moest wat moois van te maken zijn. De bar en dansvloer werden boven gebouwd. We konden makkelijk een paar honderd man boven houden. Het pand was immers gebouwd/verbouwd tot meelpakhuis.
Ik ga niet opsommen wie er vanaf het begin allemaal bij waren, maar het wa¬ren er veel, heel veel die geholpen hebben. En.......na een paar maanden hard werken, zeker ook met hulp van derden, kon dan eindelijk ons eigen TINCK geopend worden. Inmiddels hadden we ons afgescheiden van de Gereformeerde kerk en gingen we onze eigen weg.
Wie herinnert zich nog die gigantische opening met, inderdaad, Willem van Kooten, beter bekend als Joost den Draaijer. Kosten f 500,- voor één avondje platen draaien van 20.00 tot 23.00 uur. Het was inmiddels 20.00 uur en wie er ook was; geen Joost. Het werd 20.15 uur, 20.20 uur, 20.30 uur en uiteindelijk, ik dacht omstreeks 20.40 uur, arriveerde Joost den Draaijer.
"Sorry, maar ik was bij de Zuiderkerk, jullie hadden toch gezegd een Gereformeerde jeugdsoos". Het werd een grandioze avond en we hielden er nog een 25-tal singeltjes aan over en voor mij deelname aan de 'Oengaaaaaaaaa' wedstrijden de week daarop voor de radio. Overigens werd de officiële opening van TINCK destijds verricht door toenmalig burgemeester De Goede.
De oorspronkelijke bedoeling van TINCK was om een plek te creëren waar bezoekers zich konden ontspannen en tegelijk culturele voorstellingen konden volgen. En zoals het zo mooi opgenomen was in de statuten: 'vanuit een evangelisch beginsel'.
Een kleine opsomming van artiesten, waarvan menigeen nog amper landelijk bekend was: Joost den Draaijer, Ferry Maat, Joost Nuisl, Henri Knap, Pistolen Paultje, Ton Sijbrands , Rob van Reijn, Jos Brink, Jules de Korte, Dimitri van Toren, Ellie en Rikkert, Micky Mouse Band, Figurentheater Triangel, Leo Unger Band, Judith Terlingen, enzovoort.
Overige activiteiten of bezoeken van bekende Nederlanders in het kader van een actie of iets dergelijks: Schrijftafel Amnesty International, Schoonmaakactie Hoogeveen 1976, Tanzania-actie, tafeltennistoernooi, volleybalvereniging TINCK, bejaardenmiddagen en speciaal de Sinterklaasmiddag, TINCK Top loo, nationaal Hekelcabaret, Politieke Informatiedag 1976 met Bas de Gaay Fort-man, Normaal, Kerstbroodmaaltijd, TINCK-cabaret, TINCK-talentenjacht in De Tamboer, rechtstreekse uitzending van de VARA vanuit TINCK, bezoek van minister Boersma, eigen filmhuis, Geven voor Leven, actie Friedensdorf met als afsluiting: popconcert in Beilen in de sporthal, lege flessenactie (ca. 10.000 flessen opgehaald), enzovoort, enzovoort en niet te vergeten: de onvolprezen Vakantiebesteding werd door TINCK weer nieuw leven ingeblazen en hoe.
Al schrijvende denk ik: 'wat een tijd hebben we gehad...............wat een
sprankelende ervaring, die je je hele leven bijblijft, mij althans'.
Machiel Meeusen
Mijn Tinck.
Voor mij was Tinck the place to be. We maakten van alles mee als jonge mensen. We hadden geen idee wat erbij kwam kijken, maar we leerden er veel van. Wat me vooral is bijgebleven zijn de optredens van artiesten, die er geen enkele moeite mee hadden om op een piepklein podiumpje te staan. Ik denk dan aan Hans Otjes, Dimitri van Tooren, Normaal, om maar een paar te noe¬men. Van Normaal weet ik dat de volumeknop maar één stand kende en dat was maximaal. Een boze apotheker belde 's nachts op dat dit niet normaal was en ik maar volhouden dat het wel Normaal was.
Elke avond ging ik wel naar Tinck. Mijn moeder zei: "Neem je bed maar mee." Nou, als dat zou kunnen.
Er gebeurden veel mooie dingen en soms ook minder mooie dingen met be¬paalde groepen jongeren, waarbij de politie de Van Echtenstraat kwam schoonvegen. Merkwaardig genoeg sprak ik jaren later diezelfde jongeren en dan was het de goede oude tijd alsof er niks was gebeurd. We moesten misschien allemaal leren. Het was de tijd waarin veel kon. Er was geen mobiele telefoon of iets van dat. Je belde naar je moeder als je later thuis kwam. Ook voor de bezoekende jongeren was Tinck de uitlaatklep. Dat is iets wat we missen in deze tijd. Maar 16 van toen is 20 van nu. Wij waren snotneuzen, maar dat is nu toch anders.
Ik mis Tinck nog elke dag en dan bedoel ik het avontuur, het bedenken van leuke feesten, Hamtjikatjala-avonden, wie er kwam wist wat het inhield. Het contact met de oude mensen is er nog steeds via Facebook en dergelijke. Nog elke dag schieten mij dingen te binnen. Het was toen en dat komt niet terug maar de herinneringen, die oud-bezoekers en -medewerkers hebben, nemen ze mee zolang ze leven. Een waar stukje geschiedenis aan de Van Echtenstraat 16A. Het pand is weg maar de herinneringen blijven.
Klaas Hoekman
Verhaal Tinck
Ik kwam vanaf mijn 16e jaar (1973) in Tinck, eerst als bezoeker en later als medewerker. Gedurende de eerste jaren als bezoeker/medewerker waren er be¬hoorlijk wat problemen met Molukkers. Dit ook naar aanleiding van de trein¬kaping en de twee groepen die bestonden in Hoogeveen. Later ging het beter tussen de verschillende groepen Molukkers uit Venesluis en Krakeel.
Elk jaar hadden we in de vakantie een spelweek. Eerst twee weken en later één week. We begonnen met een openluchtkerkdienst die we organiseerden in het park.
Later die week onder zeil doorkruipen, twee tegen elkaar. Wie het eerst aan de overkant was had gewonnen. Sprietlopen was een vast onderdeel van de week. Dit gebeurde bij het viaduct Alteveer. Hier kwamen wel drie- á vierduizend mensen kijken hoe men over de gladde spriet liep. Hier deden 30 á 4 mensen aan mee. Kuipsteken deden we aan de Hoofdstraat voor de Hoofdstraatkerk. Dat deden we op donderdag, de voorloper van de Pulledag. Hieraan deden ook veel mensen mee en velen keken toe om te zien dat de meeste deelnemers de stok niet door het gat kregen en vervolgens een bak water over zich heen kregen. Spuitvoetbal speelden we op de Willemskade. De brandweerkorpsen die meededen waren van Hoogeveen, Zuidwolde, Ruinen, Drenthina, Philips en Tinck zelf.
De brandweer van Hoogeveen verzorgde de auto en de slangen, waarmee een grote skippibal het doel in moest worden gespoten.
Later werd het geheel in Tinck afgesloten op de bovenverdieping, met een hapje en een drankje.
Begin jaren 80 was er de Black Watch wandeltocht. Hieraan deden allemaal wandelgroepen mee: veel militaire groepen, maar ook burgergroepen en Tinck dus ook. Wij liepen de 10 of 15 kilometer in onze eigen Tinck-kleding.
Bij ons 15-jarig bestaan in 1984 kregen we geld voor de verbouwing van de gemeente en het Oranjefonds. Hiervan hebben we beneden een disco-ruimte gemaakt waar later Willem Koopman, Jacco Kikkert en Harde van der Weide draaiden.
Eind jaren 80 organiseerden we ook een politieke dag in Drenthe, samen met het PGCJ in Beilen. Dit was vlak voor de verkiezingen. Een bus reed door Drenthe en maakte de laatste stop in Hoogeveen, waar het geheel werd afgeslo¬ten met een band aan de Hoofdstraat en 's avonds in Tinck.
Op 30 april 1980, toen Koningin Beatrix beëdigd werd als koningin, organiseerden wij als Tinck een zeskamp in de Mauritshal. Helaas, na een stuk of drie spellen, raakte iemand behoorlijk gewond en besloten we te stoppen met deze dag wat jammer was voor de deelnemers en de bezoekers.
Ook in de jaren 80 en 90 organiseerden we talentenjachten met bands uit het noorden met als afsluiting de band No Name uit Hollandsenveld. Dit ge¬beurde in samenwerking met de Tamboer. Op een middag en avond kwamen hier 800 mensen op af.
In de jaren negentig gingen we wel door, maar het werd steeds moeilijker om aan vrijwilligers te komen. Ook het aantal bezoekers wisselde te veel. Het dagelijks bestuur, waar we met drie mensen in zaten en ik er een van was, was gewoon te oud. We kregen geen opvolgers.
In oktober 1994 bestonden we 25 jaar. Dat werd groots gevierd met een discjockey en het Veronica voetbalteam en er was een reünie van voormalige mede¬werkers.
Tijdens het 25-jarig bestaan werd het gebouw van Tinck boven verbouwd, maar dat hadden we bij nader inzien niet moeten doen. Daarna gingen we ook over naar een andere doelgroep: punk, heavy metal en hardcore. Na de verbou¬wing en de andere muziekstijlen teerden we in op ons geld. In de jaren negentig organiseerden we een tafelvoetbal-recordpoging. Dit deden we in Tinck. Hilbert Otten en Michel Meester waren de spelers, maar zij haalden net het record niet. Toch kregen ze een vermelding in het Guinness book of records.
Op een gegeven moment kregen we geen subsidie meer van de gemeente Hoogeveen en toen moesten we als dagelijks bestuur er zelf geld bij doen als we het drinken wilden krijgen en dat kan niet.
In december 1997 hadden we op een vrijdagavond een band, maar weer kwamen er weinig mensen op af zodat we als dagelijks bestuur diezelfde avond besloten om ermee te stoppen. Zaterdagavond kwamen we bij elkaar als mede¬werkers en bestuursleden om dit door te spreken en allemaal vonden we het jammer maar wel terecht. Het was niet meer verantwoord. Hierna zijn wij als dagelijks bestuur nog bijna een jaar bezig geweest om alle financiële verplichtingen af te wikkelen, wat uiteindelijk is gelukt. Veel oud medewerkers van de beginjaren namen ons wel kwalijk dat we ermee stopten, maar het kon niet anders en natuurlijk hebben wij fouten gemaakt. Achteraf hadden wij met het 25-jarig bestaan met een knalfeest moeten stoppen. Ook hadden de Tinck-medewerkers al met al heel veel feesten. Zo kijk ik zeker met heel veel plezier terug op deze periode en heb ik er veel van geleerd in mijn verdere leven. Ik doe nu nog steeds veel vrijwilligerswerk.
Anje de Vries
Ik weet wel het een en ander van Tinck. Heb er zelf als vrijwilliger gewerkt en ook mijn zusje. Van ons samen zijn dat zo'n tien jaar herinneringen. Het pand aan de Van Echtenstraat was voor de helft van mijn vader en voor de helft van De Boer. De gemeente huurde het ten behoeve van de jeugd. Oorspronkelijk was het pand opgedeeld in kleine schuurtjes, zodat Tinck van een gedeelte van het pand aan de Van Echtenstraat gebruik kon maken. De ene kant van de Van Echtenstraat is door o.a. mijn opa en De Boer gebouwd en in de loop van de tijd alle¬maal verkocht, behalve het pand van Tinck. De start van Tinck is gedaan door enkele gereformeerde jongeren. Het Baken is vanuit de hervormde kant ontstaan.
Ik zag op Facebook ook de oproep voor info. Bij jullie in de kring zit ook Barry van der Zwaag. Hij was helemaal in de begintijd betrokken bij de oprichting, evenals Klaas Spreen. Zij zijn van het ijsbaangebouwtje (dat was het begin van Tinck) via het Kaaplaantje (het witte gebouwtje dat nu van de Hema is) naar de Van Echtenstraat gegaan. Pas toen kwam Tinck voor mij in zicht en dus in mijn herinnering.
Andere namen dan Klaas Spreen en Barry van der Zwaag (de eerste jaren de kartrekkers) zijn: Willem Hersevoort, Henk Otten, Harrij Bouwma, Roel Groenhof, Evert Everts, Klaas Hoekman, Machiel Meeusen (vooral de laatste jaren een kartrekker) Willem Koster en Benny Venhuizen. Dit zijn wat namen van on¬der andere diskjockeys uit die tijd. Er was begeleiding op afstand en dat werd gedaan door Aly Mulder. Het was echt een prachtvondst om de jongeren met elkaar en voor elkaar te laten werken. In deze tijd is daar nog steeds behoefte aan, maar is er geen oog meer voor vanuit de gemeente.
Greet Koopmans
Op de Kringavond van 11 mei 2017 gaf Albert Haar een boeiende lezing over 50 jaar muziek in Drenthe. Ook TINCK werd daarin genoemd. Ik heb gevraagd of Albert wist waar deze letters voor staan. TINCK betekent: Theologische Instelling Niet Commerciële Kroeg.
Klaas Spreen
En het was in den beginne............................................ en we schiepen TINCK.
Het zal de leeftijd zijn maar ik weet nooit precies meer wanneer TINCK ontstaan is. Het zal ergens in 1965 of 1966 geweest zijn. Mijn eerste kennismaking stamde uit de tijd dat TINCK nog officieel een jeugdsoos was welke een onderdeel was van de Gereformeerde Kerk in Hoogeveen. Feitelijk een verlengstuk van de jongelingsvereniging.
Toen ik lid was van een jongelingsvereniging knaagde het gevoel van vrij wil¬len zijn, zelf weten wat goed voor je is. Ik bezocht destijds met vrienden TINCK, dat gevestigd was aan de Schutstraat, het pand waar nu Greving en Greving is. Het toenmalige TINCK was een voorloper van het latere 'duistere' TINCK, zoals vele ouders het zagen.
Ik kan me vrij weinig van deze periode herinneren, ja natuurlijk de Kerstbroodmaaltijden en oh ja, we wilden zondags ook wel ergens anders heen dan maar thuis hangen, maar het toenmalige TINCK was niet open op zondag. Daar wisten we wel wat op: via de achterkant met enig gereedschap waren we snel binnen. Beetje kletsen, biljarten en/of tafeltennis en de middag was gauw gevuld. Het waren wat oudere gereformeerde jongeren die TINCK toen leid¬den.
Maar goed om het geheel nog even op te frissen. Op een gegeven moment moest men uit het pand aan de Schutstraat. Men vond een onderkomen in het IJSBAANHOKKIE. Elke zaterdag richting het HOKKIE. Ook daar werd aan cultuurvorming gedaan, zei het nog op bescheiden schaal. Daarvan herinner ik mij ook een geweldige avond met Toon Hermans. Het was wel voor de TV Toon zijn one-man-show werd op televisie uitgezonden. Wat let ons: een aantal oude tele¬visies werden opgescharreld en zie daar, het feest was compleet.
Op een gegeven moment wilden we wel wat anders of moesten eruit, dat weet ik niet zeker meer, en we vertrokken naar het Rode Kruisgebouwtje aan het Kaaplaantje. Zowaar: het begin van het echte TINCK-werk. Elke zaterdag de boel opbouwen. Het spul lag allemaal opgeslagen bij Tjero Zomer, wiens vader nabij het gebouwtje een winkel en opslagruimte had. Drinken, versierspul enzovoort.
Elke zaterdag geluidsapparatuur opgehaald van Jopie Beekamp en Roel Molenaar. Elke zaterdagavond discoavond: entree tegen betaling. Hier zette ik mijn eerste schreden op het DJ-gebied. Ook daar weer de verder bekende activiteiten.
Ik maakte geen deel uit van het bestuur, maar werkte wel elke zaterdag als vrijwilliger in TINCK en met mij meerderen. De ideeën van onder andere mij en Aede Oostra gingen toch iets verder dan je hele jeugdperiode rondhangen in het Rode Kruisgebouwtje...............dus allerlei vreemde ideeën ontsproten zich aan ons beider brein.
We waren toch al ver heen om een schip te kopen en deze om te bouwen tot onze jeugdsoos. Kosten van de boot f 5.000,-. We zagen het helemaal zitten en om de kosten wat te drukken: tegen betaling konden leden dan zomers meevaren op de Friese meren. De verkoper/schipper was bereid dit lumineuze idee tot uitvoer te brengen. Helaas: het toenmalig bestuur van TINCK zag dit niet zo zitten en stemde dit voorstel af.
Het duurde niet zolang of ik zag een advertentie in de Hoogeveensche Courant: te huur pakhuis, oppervlakte 2 x 160 m2, gelegen in het centrum, inlichtingen bij bakker De Vries.
Direct Aede Oostra opgetrommeld en met zijn tweeën gingen we 's avonds nog naar de Kerkstraat waar bakker De Vries zou zijn. En inderdaad, hij had een pakhuis in de verhuur aan de Van Echtenstraat. Wij ons verhaal (ruimte voor de jeugdsociëteit) gedaan en ja hoor, hij wilde het wel aan ons verhuren. Huur o¬geveer f 500,- in de maand. Het pand bekeken en............we sliepen de eerste nachten niet, zoveel ideeën ontsproten aan ons brein. Na een paar dagen heb¬ben we een spoedvergadering laten beleggen met het bestuur van TINCK, bij Aede, op de slaapkamer.
Het bestuur zag wederom niet welk een licht in ons ontstoken was en haakte uiteindelijk af. Met andere woorden: het bestuur trad in zijn totaliteit af. Aede en Harmen Oostra, Roel Hartman en ik vormden toen maar het bestuur en we besloten het pand te gaan huren. Dat was begin l969. Er moest echter veel, heel veel aan verbouwd worden wilde het toch enigszins op een 'disco' lijken. Er deed zich natuurlijk een probleem voor. In onze ogen een klein, in de ogen van onze ouders een groot probleem. Hoe kwamen we aan geld om de verbouwing, de inrichting enzovoort te betalen?
Zo gehaaid als we als Gereformeerde jongelingen waren, konden we alles op de pof aanschaffen. Onze penningmeester van destijds, Roel Molenaar, regelde veel. Maar ook onze ouders werkten hard mee door toch deels garant te willen staan. Goed: veel verbouwen, want er zat alleen maar elektra in het pand, geen water, gas, riolering, verwarming, enzovoort, enzovoort.
Het pand leende zich in onze ogen uitstekend als jeugdsoos: begane grond en een verdieping, elk 160 m2. Daar moest wat moois van te maken zijn. De bar en dansvloer werden boven gebouwd. We konden makkelijk een paar honderd man boven houden. Het pand was immers gebouwd/verbouwd tot meelpakhuis.
Ik ga niet opsommen wie er vanaf het begin allemaal bij waren, maar het wa¬ren er veel, heel veel die geholpen hebben. En.......na een paar maanden hard werken, zeker ook met hulp van derden, kon dan eindelijk ons eigen TINCK geopend worden. Inmiddels hadden we ons afgescheiden van de Gereformeerde kerk en gingen we onze eigen weg.
Wie herinnert zich nog die gigantische opening met, inderdaad, Willem van Kooten, beter bekend als Joost den Draaijer. Kosten f 500,- voor één avondje platen draaien van 20.00 tot 23.00 uur. Het was inmiddels 20.00 uur en wie er ook was; geen Joost. Het werd 20.15 uur, 20.20 uur, 20.30 uur en uiteindelijk, ik dacht omstreeks 20.40 uur, arriveerde Joost den Draaijer.
"Sorry, maar ik was bij de Zuiderkerk, jullie hadden toch gezegd een Gereformeerde jeugdsoos". Het werd een grandioze avond en we hielden er nog een 25-tal singeltjes aan over en voor mij deelname aan de 'Oengaaaaaaaaa' wedstrijden de week daarop voor de radio. Overigens werd de officiële opening van TINCK destijds verricht door toenmalig burgemeester De Goede.
De oorspronkelijke bedoeling van TINCK was om een plek te creëren waar bezoekers zich konden ontspannen en tegelijk culturele voorstellingen konden volgen. En zoals het zo mooi opgenomen was in de statuten: 'vanuit een evangelisch beginsel'.
Een kleine opsomming van artiesten, waarvan menigeen nog amper landelijk bekend was: Joost den Draaijer, Ferry Maat, Joost Nuisl, Henri Knap, Pistolen Paultje, Ton Sijbrands , Rob van Reijn, Jos Brink, Jules de Korte, Dimitri van Toren, Ellie en Rikkert, Micky Mouse Band, Figurentheater Triangel, Leo Unger Band, Judith Terlingen, enzovoort.
Overige activiteiten of bezoeken van bekende Nederlanders in het kader van een actie of iets dergelijks: Schrijftafel Amnesty International, Schoonmaakactie Hoogeveen 1976, Tanzania-actie, tafeltennistoernooi, volleybalvereniging TINCK, bejaardenmiddagen en speciaal de Sinterklaasmiddag, TINCK Top loo, nationaal Hekelcabaret, Politieke Informatiedag 1976 met Bas de Gaay Fort-man, Normaal, Kerstbroodmaaltijd, TINCK-cabaret, TINCK-talentenjacht in De Tamboer, rechtstreekse uitzending van de VARA vanuit TINCK, bezoek van minister Boersma, eigen filmhuis, Geven voor Leven, actie Friedensdorf met als afsluiting: popconcert in Beilen in de sporthal, lege flessenactie (ca. 10.000 flessen opgehaald), enzovoort, enzovoort en niet te vergeten: de onvolprezen Vakantiebesteding werd door TINCK weer nieuw leven ingeblazen en hoe.
Al schrijvende denk ik: 'wat een tijd hebben we gehad...............wat een
sprankelende ervaring, die je je hele leven bijblijft, mij althans'.
Machiel Meeusen
Mijn Tinck.
Voor mij was Tinck the place to be. We maakten van alles mee als jonge mensen. We hadden geen idee wat erbij kwam kijken, maar we leerden er veel van. Wat me vooral is bijgebleven zijn de optredens van artiesten, die er geen enkele moeite mee hadden om op een piepklein podiumpje te staan. Ik denk dan aan Hans Otjes, Dimitri van Tooren, Normaal, om maar een paar te noe¬men. Van Normaal weet ik dat de volumeknop maar één stand kende en dat was maximaal. Een boze apotheker belde 's nachts op dat dit niet normaal was en ik maar volhouden dat het wel Normaal was.
Elke avond ging ik wel naar Tinck. Mijn moeder zei: "Neem je bed maar mee." Nou, als dat zou kunnen.
Er gebeurden veel mooie dingen en soms ook minder mooie dingen met be¬paalde groepen jongeren, waarbij de politie de Van Echtenstraat kwam schoonvegen. Merkwaardig genoeg sprak ik jaren later diezelfde jongeren en dan was het de goede oude tijd alsof er niks was gebeurd. We moesten misschien allemaal leren. Het was de tijd waarin veel kon. Er was geen mobiele telefoon of iets van dat. Je belde naar je moeder als je later thuis kwam. Ook voor de bezoekende jongeren was Tinck de uitlaatklep. Dat is iets wat we missen in deze tijd. Maar 16 van toen is 20 van nu. Wij waren snotneuzen, maar dat is nu toch anders.
Ik mis Tinck nog elke dag en dan bedoel ik het avontuur, het bedenken van leuke feesten, Hamtjikatjala-avonden, wie er kwam wist wat het inhield. Het contact met de oude mensen is er nog steeds via Facebook en dergelijke. Nog elke dag schieten mij dingen te binnen. Het was toen en dat komt niet terug maar de herinneringen, die oud-bezoekers en -medewerkers hebben, nemen ze mee zolang ze leven. Een waar stukje geschiedenis aan de Van Echtenstraat 16A. Het pand is weg maar de herinneringen blijven.
Klaas Hoekman
Verhaal Tinck
Ik kwam vanaf mijn 16e jaar (1973) in Tinck, eerst als bezoeker en later als medewerker. Gedurende de eerste jaren als bezoeker/medewerker waren er be¬hoorlijk wat problemen met Molukkers. Dit ook naar aanleiding van de trein¬kaping en de twee groepen die bestonden in Hoogeveen. Later ging het beter tussen de verschillende groepen Molukkers uit Venesluis en Krakeel.
Elk jaar hadden we in de vakantie een spelweek. Eerst twee weken en later één week. We begonnen met een openluchtkerkdienst die we organiseerden in het park.
Later die week onder zeil doorkruipen, twee tegen elkaar. Wie het eerst aan de overkant was had gewonnen. Sprietlopen was een vast onderdeel van de week. Dit gebeurde bij het viaduct Alteveer. Hier kwamen wel drie- á vierduizend mensen kijken hoe men over de gladde spriet liep. Hier deden 30 á 4 mensen aan mee. Kuipsteken deden we aan de Hoofdstraat voor de Hoofdstraatkerk. Dat deden we op donderdag, de voorloper van de Pulledag. Hieraan deden ook veel mensen mee en velen keken toe om te zien dat de meeste deelnemers de stok niet door het gat kregen en vervolgens een bak water over zich heen kregen. Spuitvoetbal speelden we op de Willemskade. De brandweerkorpsen die meededen waren van Hoogeveen, Zuidwolde, Ruinen, Drenthina, Philips en Tinck zelf.
De brandweer van Hoogeveen verzorgde de auto en de slangen, waarmee een grote skippibal het doel in moest worden gespoten.
Later werd het geheel in Tinck afgesloten op de bovenverdieping, met een hapje en een drankje.
Begin jaren 80 was er de Black Watch wandeltocht. Hieraan deden allemaal wandelgroepen mee: veel militaire groepen, maar ook burgergroepen en Tinck dus ook. Wij liepen de 10 of 15 kilometer in onze eigen Tinck-kleding.
Bij ons 15-jarig bestaan in 1984 kregen we geld voor de verbouwing van de gemeente en het Oranjefonds. Hiervan hebben we beneden een disco-ruimte gemaakt waar later Willem Koopman, Jacco Kikkert en Harde van der Weide draaiden.
Eind jaren 80 organiseerden we ook een politieke dag in Drenthe, samen met het PGCJ in Beilen. Dit was vlak voor de verkiezingen. Een bus reed door Drenthe en maakte de laatste stop in Hoogeveen, waar het geheel werd afgeslo¬ten met een band aan de Hoofdstraat en 's avonds in Tinck.
Op 30 april 1980, toen Koningin Beatrix beëdigd werd als koningin, organiseerden wij als Tinck een zeskamp in de Mauritshal. Helaas, na een stuk of drie spellen, raakte iemand behoorlijk gewond en besloten we te stoppen met deze dag wat jammer was voor de deelnemers en de bezoekers.
Ook in de jaren 80 en 90 organiseerden we talentenjachten met bands uit het noorden met als afsluiting de band No Name uit Hollandsenveld. Dit ge¬beurde in samenwerking met de Tamboer. Op een middag en avond kwamen hier 800 mensen op af.
In de jaren negentig gingen we wel door, maar het werd steeds moeilijker om aan vrijwilligers te komen. Ook het aantal bezoekers wisselde te veel. Het dagelijks bestuur, waar we met drie mensen in zaten en ik er een van was, was gewoon te oud. We kregen geen opvolgers.
In oktober 1994 bestonden we 25 jaar. Dat werd groots gevierd met een discjockey en het Veronica voetbalteam en er was een reünie van voormalige mede¬werkers.
Tijdens het 25-jarig bestaan werd het gebouw van Tinck boven verbouwd, maar dat hadden we bij nader inzien niet moeten doen. Daarna gingen we ook over naar een andere doelgroep: punk, heavy metal en hardcore. Na de verbou¬wing en de andere muziekstijlen teerden we in op ons geld. In de jaren negentig organiseerden we een tafelvoetbal-recordpoging. Dit deden we in Tinck. Hilbert Otten en Michel Meester waren de spelers, maar zij haalden net het record niet. Toch kregen ze een vermelding in het Guinness book of records.
Op een gegeven moment kregen we geen subsidie meer van de gemeente Hoogeveen en toen moesten we als dagelijks bestuur er zelf geld bij doen als we het drinken wilden krijgen en dat kan niet.
In december 1997 hadden we op een vrijdagavond een band, maar weer kwamen er weinig mensen op af zodat we als dagelijks bestuur diezelfde avond besloten om ermee te stoppen. Zaterdagavond kwamen we bij elkaar als mede¬werkers en bestuursleden om dit door te spreken en allemaal vonden we het jammer maar wel terecht. Het was niet meer verantwoord. Hierna zijn wij als dagelijks bestuur nog bijna een jaar bezig geweest om alle financiële verplichtingen af te wikkelen, wat uiteindelijk is gelukt. Veel oud medewerkers van de beginjaren namen ons wel kwalijk dat we ermee stopten, maar het kon niet anders en natuurlijk hebben wij fouten gemaakt. Achteraf hadden wij met het 25-jarig bestaan met een knalfeest moeten stoppen. Ook hadden de Tinck-medewerkers al met al heel veel feesten. Zo kijk ik zeker met heel veel plezier terug op deze periode en heb ik er veel van geleerd in mijn verdere leven. Ik doe nu nog steeds veel vrijwilligerswerk.
Anje de Vries
Ik weet wel het een en ander van Tinck. Heb er zelf als vrijwilliger gewerkt en ook mijn zusje. Van ons samen zijn dat zo'n tien jaar herinneringen. Het pand aan de Van Echtenstraat was voor de helft van mijn vader en voor de helft van De Boer. De gemeente huurde het ten behoeve van de jeugd. Oorspronkelijk was het pand opgedeeld in kleine schuurtjes, zodat Tinck van een gedeelte van het pand aan de Van Echtenstraat gebruik kon maken. De ene kant van de Van Echtenstraat is door o.a. mijn opa en De Boer gebouwd en in de loop van de tijd alle¬maal verkocht, behalve het pand van Tinck. De start van Tinck is gedaan door enkele gereformeerde jongeren. Het Baken is vanuit de hervormde kant ontstaan.
Ik zag op Facebook ook de oproep voor info. Bij jullie in de kring zit ook Barry van der Zwaag. Hij was helemaal in de begintijd betrokken bij de oprichting, evenals Klaas Spreen. Zij zijn van het ijsbaangebouwtje (dat was het begin van Tinck) via het Kaaplaantje (het witte gebouwtje dat nu van de Hema is) naar de Van Echtenstraat gegaan. Pas toen kwam Tinck voor mij in zicht en dus in mijn herinnering.
Andere namen dan Klaas Spreen en Barry van der Zwaag (de eerste jaren de kartrekkers) zijn: Willem Hersevoort, Henk Otten, Harrij Bouwma, Roel Groenhof, Evert Everts, Klaas Hoekman, Machiel Meeusen (vooral de laatste jaren een kartrekker) Willem Koster en Benny Venhuizen. Dit zijn wat namen van on¬der andere diskjockeys uit die tijd. Er was begeleiding op afstand en dat werd gedaan door Aly Mulder. Het was echt een prachtvondst om de jongeren met elkaar en voor elkaar te laten werken. In deze tijd is daar nog steeds behoefte aan, maar is er geen oog meer voor vanuit de gemeente.
Greet Koopmans
Op de Kringavond van 11 mei 2017 gaf Albert Haar een boeiende lezing over 50 jaar muziek in Drenthe. Ook TINCK werd daarin genoemd. Ik heb gevraagd of Albert wist waar deze letters voor staan. TINCK betekent: Theologische Instelling Niet Commerciële Kroeg.
copyrights Jeugdsociëteit Tinck